عاشقی دل سوخته
عاشقی دل سوختهعاشقی دل سوخته
عاشقی دل سوختهوقتی...................................
وقتی گریه کردم گفتند بچه ای
وقتی خندیدم گفتند دیوونه ای
وقتی جدی بودم گفتند مغروری
وقتی شوخی کردم گفتند سنگین باش
وقتی حرف زدم گفتند پر حرفی
وقتی ساکت شدم گفتند عاشقی
حالا هم که عاشقم می گویند: گناهه
در تو چون روح تو گم می شوم -آری- پس از این
تا مرا مثل خودت دوست بداری پس از این
دستهایت را - بی دغدغه - باید با من
گوشه باغچه خانه بکاری پس از این
همه گفتند که عاشق نشو حالا که شدی
باید این مرحله را تاب بیاری پس از این
تو را من دوست می دارم به شیدایی به شور عشق
تو را من دوست می دارم به شیدایی به شور عشق
به مجنون پرُ آوازه به قطره قطره ی باران
به گلبرگ تر و تازه به هر یادی که در خاطر
به یادت بسته شیرازه به چشمانت که می دوزد
نگاهم را به دَروازه تو را من دوست می دارم
نمی دانم، نمی دا نم چه اندازه به گل هایی که می روید
بهاران در دل صحرا به دشت سینه عاشق
که می سوزد زهجران ها به سوگند دو دل با هم
که می بندند پیمان ها به گرمایی که می بخشد
نگاهی بر دل شیدا تو را من دوست می دارم
به آبی وسعت دریا به اشک شوق دیداری
به پایان شب هجران به مستی و صفای می
به شور و عشق بی پایان به غوغای دل عاشق
به صبح وصل مشتاقان به لحظه لحظه با یادت
که آرامش دهد بر جان تو را من دوست می دارم
میان جمله ی خوبان
بودنت را دوست دارم..............................................
بودنت را دوست دارم چو‌گل روئیدنت را دوست دارم
ز من خواهی که گویم حرف بسیار
ولی من دیدنت را دوست دارم
ز من رنجیده‌ای که بی وفا‌ام
همین رنجیدنت را دوست دارم
ب به وقت دیدن دیدار شادم
همیشه دیدنت را دوست دارم
چو گل می‌خندی و لبریز عشقی
من این خندیدنت را دوست دارم
عزیزم نام تو بسیار زیباست
فدایت،خواندنت،خندیدنت را دوست دارم
زیر این طاق کبود یکی بود یکی نبود
زیر این طاق کبود یکی بود یکی نبود
مرغ عشقی خسته بود که دلش شکسته بود
اون اسیر یه قفس شب و روزش بی نفس
همه آرزوهاش پرکشیدن بود و بس
تا یه روز یه شاپرک نگاشو گوشه ای دوخت
چشش افتاد به قفس دل اون بد جوری سوخت
زود پرید روی درخت تو قفس سرک کشید
تو چش مرغ اسیر همه دلتنگی رو دید
دیگه طاقت نیاورد رفت توی قفس نشست
تا که از حرفای مرغ شاپرک دلش شکست
شاپرک گفت که بیا تا با هم پر بکشیم
بریم تا اون بالاها سوار ابرا بشیم
یه دفعه مرغ اسیر نگاهش بهاری شد
بارون از برق چشاش روی گونش جاری شد
شاپرک دلش گرفت وقتی اشک اونو دید
با خودش یه عهدی بست نفس سردی کشید
دیگه بعد از اون قفس رنگ تنهایی نداشت
توی دوستی شاپرک ذره ای کم نمی ذاشت
تا یه روز یه باد سرد میون قفس وزید
آسمون سرخابی شد سوز برگ از راه رسید
شاپرک یخ زد و یخ مرد و موندگار نشد
چشاش رو هم گذاشت دیگه اون بیدار نشد
مرغ عشق شاپرک رو به دست خدا سپرد
نگاهش به آسمون تا که دق کردش و مرد
آری که.........
آری،آغاز دوست داشتن زیباست
گر چه پایان راه نا پیداست
من دیگر به پایان راه نمی اندیشم
که همین دوست داشتن زیباست
